ابزار هدایت به بالای صفحه

در شرایطی که پس از گذشت یک‌سال‌ونیم مذاکرات فشرده و جامع، مذاکرات برسر حدود فعالیت هسته‌ای ایران و رفع تحریم‌ها به پایان مهلت خود نزدیک می‌شود و امیدهایی به حل‌وفصل مساله و رفع تحریم‌ها پدید آمده است، تندروها و جنگ‌طلبان درونی و بیرونی هم‌صدا با رژیم اسرائیل و متحدان منطقه‌ای آن بر شدت فعالیت‌های تخریبی خود افزوده و آتش‌بیار معرکه شده‌اند. ازجمله «هنری کیسینجر»، مشاور پیشین امنیت‌ملی ایالات‌متحده، گفته است: «درصورت پذیرفتن خواسته ایران مبنی‌بر دراختیار‌داشتن چندهزارواحد سانتریفیوژ، محروم‌کردن کشورهای دیگر از این حق غیرممکن است و در‌صورت واگذاری این امتیاز به جمهوری‌اسلامی، کشورهای رقیب در منطقه، ازجمله عربستان برای دست‌یافتن به بمب‌اتمی اقدام خواهند کرد!»

نگارنده حداقل از سیاستمدار بیش‌ازاندازه کارکشته‌ای مانند کیسینجر، انتظار چنین استدلال نابخردانه‌ای را ندارد. انگار عربستان یا هرکشور دیگری حق غنی‌سازی ندارد، یا ظاهرا گویی برخی کشورهای غربی می‌خواهند حق غنی‌سازی را در میان باشگاه کشورهای خودی انحصاری کنند، البته شخصا درباره انرژی هسته‌ای و مقدمات و موخراتش نظری ندارم، اما منطق کیسینجری در حمایت از نتانیاهو و دوستان جمهوری‌خواهش در کنگره آمریکا، نگارنده را به یاد گرگی می‌اندازد که در بالادست جوی، آب می‌خورد و به بره در پایین‌دست جوی ایراد می‌گیرد که چرا آب را گل‌آلود می‌کنی! مشکل ما هشیار در میانه مستان نشستن است.

... که بهانه‌ای به‌دست داد و تحریم‌ها را با اشتراک و حمایت «دوستان» مانند چین و روسیه از شورای امنیت برایمان به ارمغان آورد! «کیسینجر» احتمالا می‌داند عربستان القاعده‌پرور، طالبان‌پرور و داعش‌پرور از خودشان است، پس نگران بمب‌اتمی‌اش نیستند، که بمب‌جهل از آن خطرناک‌تر است! ضمن‌اینکه دولت پاکستان سال‌هاست کارگزار امیال عربستان است و بمب‌اتم هم دارد. عربستان خواب امپراتوری و خلافت‌اسلامی خود را می‌بیند و سیاست‌هایش را در مبارزه با دومانع زبان فارسی‌دری و مذهب‌شیعه‌ بنا گذاشته و پیش‌رفته است. طرف‌های غربی این‌همه بمب‌گذاری کنارجاده‌ای، کنارمسجدی، کنارهتلی و... را ندیده‌اند؟ غنی‌سازی که سهل است، بمب‌اتمی پاکستانی هم نقدا در خدمتش است، پس نگران چه‌چیز آن هستند؟

گیرم هشت‌سال‌پیش شخصی سخنی گفته و تصمیمی جهانی را «کاغذپاره» نامیده باشد. اکنون غرب و اعراب درباره ملتی که می‌خواهد با بهره‌مندی از حقوق و آزادی‌های متعارف کسب‌وکار و زندگی کند، چه خیالی دارند؟ مگر ایران چه کرده است؟ سرزمین دیگران را اشغال‌کرده؟ مردم را در خانه‌وکاشانه خودشان اسیر کرده و خانه‌ها و باغ‌هایشان را به‌بهانه رفع نیازهای خودش ویران‌کرده؟ شش‌میلیون‌یهودی را کشته؟ مردم هامبورگ را در پایان جنگ و از روی انتقام‌جویی قتل‌عام کرده، بمب‌اتمی بر سر شهری انداخته، ۲۰ تا ۳۰میلیون‌انسان را در سیبری و لهستان و افغانستان، اروپای‌شرقی و آسیای‌میانه، در راه آرمان سلطه‌جویانه‌ای به‌قتل رسانده؟ در الجزیره، قاره‌سیاه، هندوچین، هند و... خون مردمی را که هیچ ربطی به آن کشور استعمارگر «مادر» نداشته‌اند، به‌قتل رسانده و‌ داروندارشان را به‌تاراج برده؟ چه اتفاقی رخ داده است که امثال کیسینجر درتلاش هستند تمام دنیا را دور خود جمع کنند و برای این ملت که یک‌درصد سرزمین و جمعیت جهان را تشکیل می‌دهد خط‌ونشان بکشند؟ آیا ایران دانشمندان غربی را در خانه و خیابان کشته است؟ آیا ویروس رایانه‌ای به‌جان سامانه‌های انفورماتیک و صنایع و اقتصاد آنها انداخته است، که وقتی به مشابه آن برخورد می‌کنید فریاد وا قانونتان درمی‌آید؟

چرا غرب به راه‌حل عادلانه و معقول و صریحی تن نمی‌دهد؟ چرا مردمی امیدوار و اعتدالی را مستأصل و از خودشان بیزار می‌کنند؟ چرا نفرت‌آفرینی می‌کنند و دنبال شر می‌گردند، که شر و واکنش‌های شرربار و ویرانگر فراوان است! آنچه کم است عقلانیت و اعتدال و صلح و آرامش و همزیستی و دادوستد و زندگی است.

کیسینجر باید بداند اکنون دولتمردانی میانه‌رو، با عقلانیت و انصاف و اعتدال با اتکا به آرای ملتشان، با دولت متبوع کشورش گفت‌وگو می‌کنند و متقابلا انتظاری جز رفتار منصفانه، قانونی و محترمانه ندارند! و فعالیت‌هایشان را در چارچوب قانونی بین‌المللی در معرض دید و بازرسی گذاشته‌اند. به‌یاد آورید در جنگی طولانی موشک‌های تدارک‌شده از سوی شمایان بر سرشان باریده است و حق داشته‌اند خودشان را برای دفاع تجهیز کنند. رفتار متعادل و عاقلانه موجب پاسخ متعادل و عاقلانه خواهد شد. بهتر است کیسینجر به سناتورهای کشورش بگوید با تیم مذاکره‌کننده رفتاری درخور عقلانیت و منصفانه داشته باشند و بهانه به‌دست مخالفان افراطی ندهند! ضرب‌المثل خودشان را به‌یادشان آورید که «آن‌کس که باد بکارد توفان درو خواهد کرد!»